Görüntünün merkezinde yer alan protostar*, karanlığın içinde kum saati halindeki gaz ve toz bulutu olarak karşımıza çıkıyor. Karanlığın ortasındaki koyu çizgi ise ön gezegen diski, yani gelecekte bir gezegen oluşturabilecek ağır gaz ve tozu gösteriyor. Haber bültenine nazaran, protostardan gelen ışık bu diskin üstüne ve altına yayılıyor.
*Yıldızlar ortası ortamda, dev bir moleküler bulutun gazlarının daralmasıyla meydana gelen büyük bir kütle.
Öte yandan protostarın tam teşekküllü bir yıldız haline gelene kadar önünde uzun bir yol bulunuyor. L1527 ismindeki protostar yalnızca 100 bin yaşında, yaklaşık 4,6 milyar yaşında olan güneşimizle karşılaştırıldığında nispeten genç kalıyor.
Protostar L1527. Fotoğraf: NASA
Evrenin birinci vakitlerine dair fikir oluşturuyor
Açıklamada, imajdaki mavi ve turuncu bulutların, malzemenin protostardan uzaklaşması ve etrafındaki unsurla çarpışması sonucu oluşan boşlukların ana çizgilerini çizdiği belirtildi. Mavi alanlar tozun en ince olduğu yerleri gösteriyor. Toz katmanı ne kadar kalınsa, mavi ışık o kadar az sızarak turuncu cepler oluşturuyor.
Bu protostar şimdi yıldızların temel bir özelliği olan hidrojenin nükleer füzyonu yoluyla kendi gücünü üretmiyor. Manzara, güneşimizin ve güneş sistemimizin birinci periyotlarında nasıl göründüğüne dair bir fikir sunuyor.
James Webb’in önemi
Nebulanın canlı renkleri sırf Webb’in Yakın Kızılötesi Kamerası yahut NIRCam tarafından tespit edilen kızılötesi ışıkta görülebiliyor. Kızılötesi ışık insan gözüyle görülemiyor, bu da Webb’i kozmosun öteki türlü saklı kalmış istikametlerini ortaya çıkarmak için daha da değerli kılıyor.
